Kaçmak
sarı yaprakların inişi gibi
gözlerime hüzün oturuyor
acı beni parçalıyor
ve yaralar ısınıyor
yalnızlıkla doluyum
bavulumda kök salan hasretle doluyum
kalbimi uzak yerlere bırakıyorum
bulutların öfkesi yüzümde patlıyor
gözlerim titriyor
aklımda tekrar ediyorum
biri beni gözyaşlarımın izinden bulacak…
***
Yakalandım
saniyeler geçiyor mu geçmiyor mu
yaralanmadan aynanın neresine dokunmalıyım
düşüncelerimi nasıl toplarım
yüzümü biliyorum
bu karanlık beni nereye götürüyor
kayboluşumun üzerinden yüzyıllar
mevsimler geçiyor
aylar geçiyor
her gece
rüyalarımda bir kadın ağzı kapalı çığlık atıyor
belki ben bir mahkûmum
yakalandım
köşeler ve tonlar arasında
ve özlem beni damla damla emen bir sülük gibi…
***
Karanlık
hayallerim jiletin kenarına çizildi
cevapsız çığlıklarda
görüyor musun
yalnızlık duvarlar arasında dans etti
görüyor musun
kimsenin saramayacağı yaralarla bir köşeye düşmüşüm
burası karanlık
karanlık
karanlık
ve kimse
anlamıyor ölü bakışımı
sessizliğin hecelerinin ardına…
***
Mahkûm
aynalar gülüşüme inanmıyor
yaralar iyileşmeyi reddediyor
nereye gitmeliyim
nasıl kaçmalıyım
kapıları başka bir hapishaneye açılan
bir hapishaneden mi
***
Beklenti
yalnızlığını hatırla
kapalı kapılar ardında
kimse seni bulamayacak
Kenji’nin ölümü ayakta durmak ve nefeslerinizi saymaktır
çığlıklardan kaçıyorsun
kayıp anılar tekrarlanıyor
karanlık bir köşede oturup asla gelmeyecek sabahı
bekliyorsun…
***
Yalan
bana sarılıyorlar
ve içimde binlerce yara yalnızlığını ve açıklığını haykırıyor
bilmiyorum
acıdan kimin gözleriyle bahsedebilirsin
kimin ellerine güvenilebilir
dudakların yalan söylediği bir dünyada
gözler yalan söyler
eller yalan söyler…
***
Gioconda
acıya alışmak büyük bir acıydı
sessizlik ölümdü
küller ve enkazlar arasında
yaralarımı ısırıyorum
bu kısa gölgeler küçük umutlarımı nereye götürüyor
yalnızlık kızgın bir kurt
ve bu ayırıyor beni parçalara
hiçbir şeyim kalmadı
eksik bir gülümseme dışında
ya da artık hatırlamadığım bir anı…
***
Başlangıç
kuytuda ve geceleri
ve acı ve yaralar
gözlerin beni hayata çağırıyor
sesinin yankısı hafızamda akıyor
senin yokluğunda
sokaklar benimle yabancı
ve yıldızlar parlaklığını kaybediyor
her zaman
eksik parçaları kollarında buluyorum
kuytuda ve geceleri
ve acı ve yaralar
gözlerin beni hayata çağırıyor…
***
Bertik
her hayalin yerinde bir yara filizlendi
her öpücük yerinde
morarmıştı
beni hiç duymadı
beni hiç tanımadı
ve ben onu sadece uzaktan, onun haberi olmadan
sevdim…
***
İyileştirme
gözlerin karanlıkla gece arasındaki ışığın açılmasıdır
beni kollarında tut
dudaklarının benimkine sarılmasına izin ver
ve ellerin bütün varlığımı kaplasın
vücudumun seninkinin üzerinde dinlenmesine izin ver
ve öpücükler yaraları iyileştirsin…
***
Rüya
hâlâ baharın hayalini kuruyor
parçalanmış ağaç
baltanın kollarında
***
Ayrılık
bekliyorum
sevgili ve anılar olmadan
acımı sadece duvarlar biliyor
yaraları yalnızca aynalar anlar
anıların yankısı bitmiyor
her gece
narin parmaklarımla vücudunun sesini söylüyorum
ve rüyalarımda seninle seyahat ediyorum
sonunda ağacın kucağına ve yağmurun
söylenmemiş öpücüklerine geri döneceğiz
biliyorum
Bir yanıt yazın